Sinds 1 januari van dit jaar bepalen de nieuwe Scrabble Woorden Lijst (SWL2007) en de veertiende editie van de driedelige Van Dale welke woorden kunnen aanvaard worden in het scrabblespel. Dat een verklarend woordenboek geen uitputtende lijst geeft van alle evidente Nederlandse woorden is begrijpelijk. Van Dale geeft toe dat dat niet haar ambitie is. Verwachten van Van Dale dat men zich bij de keuze van op te nemen woorden laat leiden door de noden van de scrabbelaars, zou getuigen van naïeviteit. Scrabbelend Vlaanderen en Nederland leveren maar een fractie van de afnemers van het betreffende woordenboek . Of is er toch enige hoop, nu de elektronische mogelijkheden aan belang winnen? Zou Van Dale de digitale versie van haar werk willen uitbreiden met een lijst van woorden die correct Nederlands zijn, woorden die met een voldoende frequentie voorkomen in de Nederlandse taal, die al dan niet ooit in een vorige versie werden opgenomen en zonder enige taalkundige reden geschrapt werden in latere edities? Het zou de gedrukte Dikke Van Dale niet dikker (en duurder) maken dan hij is, maar het zou wel een serieuze meerwaarde inhouden voor de scrabbelaars.
Dat een oplossing van het probleem zich opdringt, moge blijken uit onderstaande tekst. Woorden in het rood staan niet in Van Dale, en worden dus met een frustrerende nulscore "beboet" in het scrabblespel:
"Amelie was de halfzus van John, een bekend squasher die meedraaide in de Britse profliga. Zelf had ze geen affiniteit met om het even welke sporttak. Twee jaar geleden kreeg ze een sportsok van Tom Boonen nadat die op een mooie junidag een ritzege in de Ronde van Limburg behaald had, en even later won ze op een braderij een shirtje van Kevin Vandenbergh, die de dag voordien zijn ploeg in een spannend cupduel de zege bezorgd had. Die dingen konden haar echter geen zier interesseren. Goed gebouwde spurters of andere sportlui moesten niet proberen haar hart te veroveren. Waarschijnlijk, zo dacht ze zelf, was haar afkeer voor de sportwereld te verklaren door het gebrul, gesakker en gevloek dat supporters nu eenmaal ongeremd etaleren.
Amelies voorliefde ging uit naar muziek van na de fifties. Goede soulsongs, vooral indien ze gezongen werden door mannen met een échte soulstem, dat trok haar aan. Zij werkte lange tijd als serveuse in een feestzaal waar veel optredens plaatsvonden in de bijzaal, geconstrueerd in ruitvorm. Tijdens die liedjes kon ze wegdromen en denken aan de dansrages die in de loop der tijden de revue gepasseerd waren. Af en toe was het spektakel weinig genietbaar. Als een rapgroep zich aan een rocksong waagde bijvoorbeeld. Dan ging Amelie snel de piesbakken proper maken. Toen bleek dat de uitbater, die illegaal nog wat bijverdiende als metser, de zoon was van de ex-nazi Goreng, zegde ze haar arbeidscontract op.
Gedurende een korte tijd was ze bevriend met Pepijn, de zoon van een rijke veeteler. Toen dat een dommerd bleek te zijn, ééntje die bovendien de slachtrijpe dieren persoonlijk door toediening van giftig maaisel ombracht, maakte ze dat rotjong snel diets dat zij hem niet meer wou zien. Enkele maanden later zou die kerel verongelukken toen hij op een piekdag een dagtrip maakte naar zee. Een knappe vrouw, een heus topmodel, leidde zijn aandacht af waardoor hij struikelde over een tramrail en zich verslikte in een brok fetakaas. Tot overmaat van ramp werd Pepijn toen nog overreden door een jonge snaak die aan het joyriden was met een versleten ezelskar. Pepijn was op slag dood. Het leek wel alsof hij de toestromende ramptoeristen geen seconde gehijg of gekerm gunde. Omwille van de drukte kon de morsdode pechvogel niet meteen geborgen worden.
Zonder inkomen raakte Amelie aan lager wal. Na een tijdje moest ze haar intrek nemen in een niet echt ruim bemeten boomhut. Het gekraak van de takken, het gekrijs van de spelende kinderen en het getater van voorbij wandelende vrouwen, waren duidelijk hoorbaar tot binnen. Veel bezat ze niet: wat elementaire spullen, een bedlamp, en een blikken brooddoos. Telkens ze toevallig tegen dat rotding stootte, produceerde het een vervelende bastoon. Toen de leefomstandigheden van Amelie onmenselijk werden, hield de priester in de dorpskerk van haar woonstee voor haar een omhaling. De opbrengst besteedde ze nuttig. Ze ging over tot de aanwerving van John, die haar moest bijstaan in haar hunkering naar een schoner milieu. Samen met de judobond, en enkele aanhangers van de golfsport werkten ze samen een agressief actieplan tegen milieuverontreiniging uit. De afdichting van schoorstenen moest tot gevolg hebben dat de aarde niet langer opwarmde, en elke alpentop eeuwig getooid zou zijn met een sneeuwlaag. Zo zou menig skioord gespaard blijven van problemen. Door hogere dieselprijzen zouden de mensen terug gebruik kunnen maken van filevrije wegen. Bemesting van akkers moest beperkt worden tot het strikt noodzakelijke. Opknoping zou de straf moeten zijn voor mensen die betrapt worden op de lozing van afvalolie in grasbermen. Een doeltreffende afzuiging en filtering van industriële emissies zou de verzuring van de bosbodem kunnen remmen. Amelie zorgde voor een evenaring van het wereldrecord "spectaculaire stunts" toen ze erin slaagde om de lancering van een sterk vervuilende ruimtesonde tegen te houden, alhoewel de aftelling reeds was ingezet. De opeising van deze sabotagedaad kwam ruim aan bod in de media. Nadien besloot de NASA om over te gaan tot de demontage van het lanceerplatform. Een ruimteprogramma lamleggen is niet iedereen gegeven. Een steunfonds werd opgericht. Haar telefoon- en faxnummer werd overal geafficheerd. Het rotleven dat ze leidde, had een andere wending genomen. Dagelijks ging ze zich aan het bankloket vergewissen van de stand van de rekeningen. Ze hing haar minirok aan de haak en droeg voortaan een damespak. Wereldwijd was ze actief. Een vast lunchuur had ze niet meer. Ze leefde op lekkere rijstvla, en wit brood dat ze toastte omdat de malsheid ervan haar niet beviel. Haar fitheid had niet te lijden onder haar onregelmatig eetgedrag.
Aan haar leven kwam recent een abrupt einde toen haar privejet crashte op de Britse rotskust. De grillige ondergrond maakte dat de ruiming van de restanten van het rompdeel meer dan twee weken duurde. De gravering van haar naam in de hoogste bol van het Atomium, door middel van een robotarm waarvan de aansturing gebeurde door prins Laurent, moet de mensheid behoeden voor vervaging van de milieunormen. Haar werk wordt weldra vereeuwigd in een film waarvan de eindregie in handen is van één van haar teamchefs, tevens de planner en bedenker van haar acties. "
******************
Er is nog werk aan de winkel. Met de inhoud van de SWL2007 kan men moeilijk genoegen nemen. De lat moet nog hoger gelegd worden. Idealiter levert Van Dale de oplossing, maar komt het ooit zover? Een lijst met voorbeelden van niet-toegelaten woorden kan je aantreffen in de rubriek "Woordenlijsten" in de rechtermarge van deze blogpagina.
